Hamileyken hayvan beslenir mi?

Minik, elimize doğmuştu. Biz kapıdan gönderiyor annesi bacadan sokuyordu evin içine. Hal böyle olunca tamamen evlat edindik kendisini evliliğimizin 3. ayında.  3 kişilik yuvamızda mutlu mesut yaşarken kuyruklu oğlumuza bir kardeş geleceğini öğrendik ve aile büyükleri tarafından tüm oklar kuyruklu oğlumu hedef gösteriyordu. Bebekle kedi aynı evde olmaz, tüyü kaçar, kist olur, uykusunda üstüne oturur, boğar ... acayip senaryolar geliştirmeye başlamışlardı. Hamileliğim sırasında kediden geçebilecek olan toksoplazma enfeksiyonu bebeğe zarar verebilir diye kedimi uzaklaştırmaya çalıştılar. 4 yılımızı birlikte koyun koyuna geçirmiş en kötü anımızda bizi eğlendirmeyi başarmış kuyruklu yavrumuzdan asla ayrılmaya niyetimiz yoktu.

İlk işim doktoruma evde bir kedimizin olduğunu ve ondan vazgeçemeyeceğimizi söylemek oldu. Kendisi bazı testler yaptırmam gerektiğini söyledi. Bu testte toksoplazma enfeksiyonu testiydi. Kedi dışkısından bulaşabileceği gibi yeterli temizlenmeyen meyve ve sebzelerden de bulaşabilen bir virüstü. Testin sonucunda toksoplazmaya bağışıklılığım olduğu ve hamilelik sürecinde bu virüse yakalansam bile vücudumun onu yeneceğini öğrendim. İçim çok rahatlamıştı.

Veterinerimize de durumu izah etmiştik. Kendisi tüm aşılarını yapmış üç ayda bir yaptırdığımız parazit aşısını ayda bir yaptırmamız gerektiğini söylemişti. Bir müddet kedimizin kişisel bakımıyla babasının ilgilenmesinin daha doğru olacağını ekledi. Hamilelik dönemimde kedimizin tüm bakımıyla eşim ilgilendi.  Onun şehir dışında olduğu zamanlarda yinede her ihtimale karşı eldiven ve maskeyle kumunu değiştirdim.

9 aylık sürecimde bana büyük destek olanlardan biri de kuyruklu oğlumdu. Duygusal iniş çıkışlar yaşadığım zamanlarda bana olan sevgi gösterileri, uykusuz gecelerimde dert ortağı oluşu,  koca göbeğime yastık görevi görmesiyle sırt ağrılarımı azaltma görevi üstlenmesi bu süreci daha kolay geçirmeme sebep oldu hiç şüphesiz.

 

Evdeki küçük küçük heyecanlar, yeni eşyalar, koşuşturmacalar, sevimli telaşlar, hazırlıklar ve en önemlisi gün geçtikçe karnımın büyümesi eve bir misafir geleceğinin sinyalini veriyordu. O müthiş burunları karnımda bir canlı yaşadığını da kesinlikle hissediyordu. Eve geldiğim an göbeğimden ayrılmıyordu çünkü.

Hamile olup evde kedi köpek besleyen anne adaylarına tavsiyem,

·         Kendi sağlığınız ve bebeğinizin sağlığı için evde evcil hayvan beslediğinizi muhakkak doktorunuza söyleyiniz.

·         Evcil hayvanınızın veterinerine de bir bebek beklediğinizi söyleyin kendisinden gerekli bakım önerilerini alınız.

·         Evcil hayvanınızın tüm sağlık kontrollerini yaptırın. Gerekirse kişiler bakımlarını daha çok  sıklıkta yaptırabilirsiniz.(Banyo, Tıraş, tırnak kesimi gibi)

·         Eğer evcil hayvanınızla aynı oda da veya yatakta uyuyorsanız bebeğiniz doğduğunda bu düzen değişeceği için hamilelik döneminizde onları ayrı yatmaya hazırlayın. (Ben bunu yapmadım ve çok zorlandım ama şuanda bir sıkıntı yok Kıvan ve Minik beraber uyuyorlar)

·         Bebeğinize aldığınız bir takım eşyaları ortada bırakabilirsiniz ki eve kalıcı olarak gelecek olan birinin varlığına kendilerini iyicene alıştırsınlar.

·         Bebek odasının kapısını kapalı tutun oranın özel olduğunu bilsinler ama istediklerinde muhakkak içeride vakit geçirmelerine izin verin sonradan kıskançlık olmasın :)

·         Kıvan doğduğunda hastanede ilk giydiği tulumu hemen eşimle eve göndermiştim kardeşinin kokusunu tanısın diye. Eşimin dediğine göre 2 gün Minik, Kıvan’ın tulumunun üstünde uyumuş.

·         Tanışma vakti geldiğinde bebeğiniz sizin ya da eşinizin kucağında değilde pusetinde olursa kıskançlık duygusu daha aza iniyor. Ama bizim gibi sallanan bir beşikte ilk karşılaşmayı yaptırırsanız sallanan bir objeye ilgileri yüksek olan kuyruklu yavrularımızın bilinçsizce beşiğin üstüne atılmak gibi içgüdüsel davranışı paniğe neden olabilir. Hele  
ki tüm aile büyükleri de oradaysa.

 

 

 

 

Bebeğinizle ve kuyruklu dostlarınızla birlikte geçireceğiniz çok güzel ve eğlenceli günler dilerim.

 

Sevgilerimle,