23.02.2013 bebeğimizle tanışacağımız gün. Heyecandan uyunulmayan bir gecenin ardından sabahın erken saatinde kalkılıp sanki birbirimizi ilk defa görecekmişiz duygusuyla, En güzel halimle, en temiz kıyafetimle, en güzel kokumla çıkmak istedim yavrumun karşısına. Randevumuz saat 11:00’daydı. 10:45’de hastanede yerimizi almıştık. Heyecanla sıramızın gelmesini beklemeye koyulduk. Beni çağırdıklarında eşimin elinden sımsıkı tutarak doktorumuzun odasına doğru yol aldık. Birkaç adımlık o mesafe uzun bir maratonmuş gibi geldi bize.
Hemşire hanım beni hazırladı, doktorum yanıma geldi ve ekranda minicik, fasulye tanesi kadar olan bebeğimizin ilk görüntüsüyle karşılaştık Yeryüzünde milyarlarca insan doğuyor ama insan kendi başına gelmeden onun ne demek olduğunu anlamıyor. Minicik bir fasulye tanesi içimde can bulacak ve ömrümün sonuna kadar benim bir parçam olacak. Hala inanması zor geliyor. Kucağıma alacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum. Ben bu rüyada yaşarken bir ses ile uyanı verdim ansızın... Bebeğimizin kalp atışları inanılmaz hızlı ve kuvvetli 6 haftalık bir fasulye tanesinden çıkabileceğini tahmin etmeyeceğiniz kadar kuvvetli. Sanırım yer yüzünde o sesin üstünde bir ses yoktur benim için, yer yüzünde duyacağım en muhteşem sesti yavrumun kalp atışlarının sesi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder