Bu duyguyu kaleme alabilecek kelime var mı? haftalardır düşünüyorum. Öyle yaz yok, böyle yaz olmaz. Bir türlü beceremiyorum. Yine beceremeyeceğimi biliyorum ama başladım bu sefer...
Mayıs'ın ilk haftalarında içimde kelebekler uçuşmaya başladı. Neydi onlar bilemiyorum tabi. İnternet sitelerinden edindiğim bilgilere göre bebeğimi hissetmeye başlayacağım zaman gelmişti. Acaba içimde o mu kıpırdıyor diye düşünürken 13 Mayıs Pazartesi günü oğlumdan ilk tekmemi yedim . Bir erkek tarafından tekmeleneceğim günü sabırsızlıkla beklemek aklımın ucundan dahi geçmezdi . Ve sonunda oldu. Minik fasulyem artık büyümüş annesine bak ben burdayım dercesine arka arkaya ufak dokunuşlar yapıyordu. Ofiste olmamın dezavantajıyla mutluluğumu doyasıya yaşayamamıştım tabiki . Ama şunu söyleyebilirim ki, şimdi ben gerçek bir anneyim artık! İçimde, bir ömür boyu koşulsuzca sevip kollayacağım bir can büyütüyorum. İnsan asıl onu hissettiği vakit anlıyor; bebeğin, ne kadar mucizevi bir olay olduğunu.
Mesai bitimi koşa koşa eve gittiğimde anneannesinede o duyguyu yaşattım. Garibim o da ilk torun heyecanıyla zevkten dört köşe, minik paşasının gelmesini bekliyor. Babası bu duygumuza telefonda ortak oldu. Kendisi iş için çoook uzaklardaydı çünkü.
Oğluşum her sabah annesini o güzel dokunuşlarıyla uyandırıyor. Gün içerisinde yüzünde gülümsemeler açmasına neden oluyor. O iyiki var, iyiki gelmiş. Şimdi tek duamız onu sağlıkla kucağımıza almamız....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder